Dit is inmiddels eettafel nummer 4 in de 11 jaar dat we er wonen, ik hou van verandering en dit laatste project is voorlopig een blijvertje want we zijn dolblij met hoe de tafel uiteindelijk is geworden. Na 2 rechthoekige eettafels en een uitstapje naar een ronde eettafel wilde ik na een jaar weer terug naar een rechthoek, het staat simpelweg mooier in onze ruimte. En ik hou van grote items, grote tafel, grote vazen, grote planten etc.
Dus ik weer op marktplaats aan het speuren naar een rechthoekige tafel, ik had al helemaal in mijn hoofd wat voor tafel het moest worden en toen, na een aantal weken speurwerk, kwam ineens de perfecte tafel voorbij. Hij was rechthoekig, had een mooie klassiek gevormde poot en hij stond ook nog eens in Assen.
De vraagprijs voor deze tafel was 120 euro. Maar hoe ging ik thuis verkopen dat ik weer aan het slepen wilde, er wederom een tafel in opslag moest en dat alles omdat ik na een jaar weer een eettafel zat was. Ik besloot laag te gaan bieden, zo kon ik in ieder geval thuis zeggen dat het een koopje was. Ik bood 80 euro.
De beste mensen vonden het te weinig, wat ik wel snapte want het is een prachtige loodzware grote eiken tafel. Ik zei dat ik niet persé om een tafel zat te springen en mijn budget niet toereikend was dus dat ik er vanaf zag. Drie dagen later kreeg ik een bericht. Ze hadden er over nagedacht en gingen toch maar akkoord met mijn bod van 80 euro. Mijn man en broer gingen de tafel met onze bakwagen met laadklep ophalen en toen stond hij eerst een tijdje op de zaak.
Zoals te zien is op de foto hierboven had ik links op de hoek voorzichtig de schuurmachine er al even opgezet. Het plan was namelijk om het blad kaal te schuren, deze zo te laten en het onderstel zwart te verven. Maar met dat kleine stukje was ik al een klein uur bezig als het niet langer was. Er zat een enorme irritante dikke laklaag op.
Ik baalde als een stekker want ik wil dan in principe alles in een poep en een scheet klaar hebben en dat kan natuurlijk niet altijd. Uiteindelijk heeft er uren schuurwerk ingezeten en dat met 2 vrouw sterk. Nadat het bovenblad volledig geschuurd was moest deze loodzware tafel nog even weer vervoerd worden van de loods naar ons huis.
Het woord geduld was even niet aanwezig in mijn woordenschat dus gingen mijn vriendin en ik zelf met die tafel aan de haal, ik snap nog niet hoe we hem in het donker vanuit de bakwagen door de schuttingdeur, verhoginkje op en uiteindelijk door de tuindeur binnen hebben gekregen. Thuis heb ik het onderstel vervolgens onder handen genomen.
Het tafelblad is nog altijd onbehandeld, ik hou er van als er hier en daar een verfsputter of vetvlekje op zit, er wordt hier immers geleefd en veel geverfd. En mocht het te erg worden dan kan altijd de schuurmachine er nog even lichtjes over heen. We zijn ontzettend blij met de eettafel zoals hij nu is en het zijn van die fijne simpele klussen (op het schuurwerk na) met een fantastisch eindresultaat. Ik verf dan ook lieverd meubels dan een wandje.
deemullerschisano.wordpress.com 